Pozorowanie pracy, sztuczne nabijanie czasu pracy, okradanie pracodawcy z majątku czy wykorzystywanie służbowego sprzętu do prywatnych celów, to różne odmiany anomii pracowniczej. Co na to Kodeks pracy i Sąd Najwyższy?
Czy spotkaliście się w swojej pracy z jedną z poniższych sytuacji:
- załatwiania prywatnych spraw (wizyta lekarska, wizyta w urzędzie etc.) w godzinach pracy;
- używanie służbowego samochodu do prywatnych celów;
- kserowanie prywatnych materiałów w miejscu pracy;
- przyjmowanie prezentów od klientów, które są niezgodne z regulaminem i polityką firmy?
Jeżeli byliście świadkami choć jednej z powyższych sytuacji, to znaczy, że spotkaliście się z anomią pracowniczą.
Anomia pracownicza, czyli kradzież w pracy
Anomia pracownicza, to negatywne zjawisko, polegające na oszukiwaniu pracodawcy. Anomia może dotyczyć:
- czasu pracy,
- pieniędzy,
- towarów.
Pozorowanie pracy – czyli udawanie, że się wykonuje obowiązki służbowe (gdy np. pracownik załatwia prywatne sprawy lub nie pracuje), sztuczne nabijanie czasu pracy, okradanie pracodawcy z towarów lub majątku, czy wykorzystywanie służbowego sprzętu (bez zezwolenia) do prywatnych celów, to różne odmiany anomii pracowniczej.
Anomia pracownicza a Kodeks pracy
Bez względu na to, w jaki sposób zatrudnieni tłumaczą anomię pracowniczą, z punktu widzenia prawa pracy, jest to niedopuszczalne zachowanie. Jeżeli pojawia się regularnie, może być potraktowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (zgodnie z art. 52 Kodeksu pracy) i tym samym może być podstawą rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Sąd Najwyższy o anomii pracowniczej
Sąd Najwyższy również wypowiedział się w kwestii anomii pracowniczej – poniżej najaktualniejsze orzeczenia:
„Pozorowanie pracy”
Wyrok SN z 5 czerwca 2007 r., I PK 5/07
Pracownik narusza podstawowe obowiązki pracownicze, gdy bez zgody pracodawcy w godzinach przeznaczonych na pracę wykonuje inne czynności. Jeżeli działanie takie nie jest sporadyczne, może stanowić to ciężkie naruszenie tych obowiązków w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p.
„Zabór mienia pracodawcy”
Wyrok SN z 10 listopada 1999 r. I PKN 361/99
Przywłaszczenie mienia pracodawcy jest zawsze ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych, niezależnie od tego, czy ze względu na jego wartość stanowi przestępstwo lub wykroczenie.
Potrzebujesz wsparcia w zakresie kadrowo-płacowym? Skorzystaj z wiedzy i doświadczenia ekspertów Grant Thornton >>
