Pracodawca, który zawarł z Pracownikiem umowę o pracę na czas określony przed wejściem w życie nowelizacji Kodeksu pracy z dnia 22 lutego 2016 roku, a której termin zakończenia wykracza poza datę 21 listopada 2018 roku, musi liczyć się z faktem, że umowa ta przekształci się automatycznie w umowę na czas nieokreślony z dniem 22 listopada 2018 roku (art. 25 1 § 1 i 3 K.p.).
Dowiedz się więcej o doradztwie w zakresie prawa pracy >>
Jeżeli taki przebieg wydarzeń nie leży w interesie Pracodawcy, to umowę tę należy w odpowiednim czasie wypowiedzieć. Biorąc pod uwagę miesięczny okres wypowiedzenia omawianych umów oraz to, że ich rozwiązanie musi nastąpić nie później niż 31 października 2018 roku, ostatnim momentem na podjęcie decyzji o rozwiązaniu umowy z Pracownikiem będzie wrzesień bieżącego roku.
Wymienione w artykule daty nie podlegają żadnym modyfikacjom, gdyż wynikają wprost z tzw. limitu czasowego dla umów o pracę na czas określony, czyli 33 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji.
Powyższych przepisów nie stosuje się jedynie do umów o pracę przedłużonych do dnia porodu (art. 25 1 § 4 1 K.p.) oraz czterech typów umów wymienionych przez ustawodawcę, a mianowicie umów o pracę zawartych na czas określony:
- w celu zastępstwa Pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
- w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
- w przypadku, gdy Pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie (przy jednoczesnym spełnieniu warunków art. 25 1 § 4 pkt 4 oraz § 5 K.p.).
