Zasiłek chorobowy a nadgodziny

Ubezpieczony ma prawo do korzystania ze stosownego świadczenia chorobowego w trakcie choroby, macierzyństwa a także podczas opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny.

Podstawa wymiaru w/w świadczeń to przeciętne wynagrodzenie miesięczne wypłacone pracownikowi (ubezpieczonemu) za okres 12 miesięcy lub pełnych miesięcy kalendarzowych, które poprzedziły powstanie niezdolności do pracy. Dodatkowo należy uwzględnić wynagrodzenie za przepracowane w tym czasie nadgodziny.

Minimalna stawka godzinowa dowiedz się wszystkiego o ostatnich zmianach!

Jak ustalić podstawę zasiłku?

Z założenia podstawę wymiaru świadczeń chorobowych przysługujących pracownikowi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które zostało mu wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. W przypadku gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu, wówczas należy wziąć pod uwagę wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe.

Zgodnie z ustawą zasiłkową przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które stanowi podstawę wymiaru świadczenia chorobowego ustala się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez pracownika za okres 12 lub pełnych miesięcy kalendarzowych przez liczbę miesięcy, w których to wynagrodzenie zostało wypłacone.

W momencie gdy niezdolność do pracy powstanie przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, wówczas podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.

Wynagrodzenie – co się kryje pod tym pojęciem?

Dla celów obliczenia podstawy wymiaru świadczenia za wynagrodzenie uznaje się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe, finansowanych przez ubezpieczonego.

Należy zatem ująć nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, ale także inne oskładkowane składniki wynagrodzenia, uwzględniając premie, nagrody oraz dodatki z wyjątkiem tych o których mówi art. 41 ustawy zasiłkowej. Nie można zapomnieć o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych, które uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, za który zostały wypłacone. Nie ważne kiedy dokonano wypłaty tego wynagrodzenia, ważne jest za jaki okres przysługuje.

Kiedy uzupełniamy wynagrodzenie?

Art. 37 ust.2 ustawy zasiłkowej określa zasady uzupełniania wynagrodzenia. Właściwie są one analogiczne jak przy ustalaniu wynagrodzenia, które pracownik osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.

Do podstawy wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełnienia przyjmowane są składniki wynagrodzenia zmniejszane za okres absencji chorobowej, ale nieproporcjonalnie (kwotowo lub procentowo). Wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych także nie uzupełniamy.

Jarosław Rupiewicz
Menedżer
Grant Thornton